Armaty z drzewa.

Muszę przyznać, że talent w naszej rodzince mam nie tylko ja:)

Na starym blogu pokazywałam TALENT MĘŻA.

 

Chłopcy ślicznie malują, Michał czasami wyszywa ,

robienie kartek też mu nieźle wychodzi.

 

Łukasz ma talent aktorski, o czym nieraz pisałam.

A ponieważ kończy Gimnazjum , to musiał przygotować

"Projekt Edukacyjny" i go zaliczyć.

 

Wraz z kolegami ( praca grupowa ) przygotowali pracę

na temat: "Reduty Ordona"

Temat ciężki, ale moje dziecko napisało scenariusz do przedstawienia, przygotowało muzykę ( dobór nie pisał sam), przygotowało wypracowanie na ten temat, rekwizyty, oraz skompletowało mundury.

Ciężko było o mundury z tamtego okresu, więc tylko przedstawili je na zdjęciach i opisali. Sami wystąpili w mundurach z czasów II W.Ś.

 

Rekwizyty potrzebne to: 10 muszkietów i 2 armaty.

Zrobił rysunki z dokładnymi wymiarami jak to ma wyglądać i pojechał z kolegą do dziadka na wieś , aby plan zrealizować. 

 

 

Niestety maszyny w stolarni budzą we mnie grozę,

w pracy nieraz widziałam poobcinanie palce i dłonie.

Na pomoc wezwałam męża.

Pojechał z chłopakami , aby nadzorować ich pracę i pomógł dzieciakom.

 

Elementy były wycinane i toczone przez męża.

Skręcanie , malowanie i cała reszta to praca chłopców.

 

Oto efekty:

 

 

Powstały dwie takie armaty.

 

  

Tutaj już wystylizowana na miedź.

 

  

Armata ma oczywiście ozdoby.

 

 

Projekt Edukacyjny został zaliczony.

Armaty wzbudzały ogólnie zachwyt nie tylko wśród uczniów ,

ale i Grona Pedagogicznego.

Jako jedyna grupa nie poszli na łatwiznę, a przyłożyli się do pracy.

A Pan Dyrektor chce armaty odkupić.

Moje dziecko jednak jest cwane, nie chce odsprzedać, ale obiecał pożyczać do przedstawień.

 

A ze swoim ulubionym Panem od historii, który był opiekunem ich Projektu

i który zawsze daje im role w szkolnych przedstawieniach, zawarł układ:

pożyczy armaty i muszkiety, w zamian za kolejne role, jak już opuści mury Gimnazjum.

To taka przepustka na przyszłość.

Tym bardziej , że te przedstawienia są zawsze w Miejskim Ośrodku Kultury i jest zawsze kilka spektakli dla szkól i miasta.

 

Ostatnio wychowawczyni mi powiedziała, że Łukasz chodzi do szkoły po to, żeby się dowiedzieć kiedy i gdzie jest kolejne przedstawienie i jaki jest harmonogram prób :)

 

No cóż, prymusem nie jest, ale w tym co go interesuje jest dobry.

W szkole równie aktywnie działa w wolontariacie.

No cóż ma to po mamie, aktywność i  pomoc innym.

 

Dla mnie życie beż pomagania komuś jest nic nie warte.

Tak już mam od lat szkolnych.

 

Łukasz też taki jest, gdzie jakaś akcja , zbiórka pieniędzy to on tam na pewno jest :)

I wiecie co, wcale nie ubolewam, że oceny czasami mogłyby być dużo lepsze, on się realizuje inaczej i jest szczęśliwy.

 

Nie jest chuliganem, nie łazi po dyskotekach i nie plącze się po mieście

znudzony życiem z papierosem w zębach i puszką piwa w ręce.